Łowiectwo jest bardzo obszerną dziedziną działalności ludzkiej, nakierowaną na zarządzenie zasobami przyrodniczymi i ich ochronę. Działalność ta wymaga interdyscyplinarnej i uporządkowanej wiedzy dla osiągnięcia zamierzonych celów ochrony przyrody. W tym kontekście, Polski Związek Łowiecki podjął wyzwanie opracowania kompleksowej „Strategii zrównoważonego łowiectwa w Polsce do roku 2030 z perspektywą do roku 2035”. Nasz dokument, wpisany w krajowy system prowadzenia polityki rozwoju, oparty jest na wieloletniej pracy naukowo-badawczej i dyskusji na temat głównych kierunków rozwoju Zrzeszenia.
Szeroka analiza samego Zrzeszenia, jak i jego otoczenia pozwoliła na wyznaczenie czterech głównych wyzwań strategicznych, do których należy wizerunek naszej organizacji, bioróżnorodność i czynna ochrona zasobów przyrodniczych, współpraca z interesariuszami działającymi na rzecz przyrody oraz przywództwo, które pozwoli na efektywne wdrożenie Strategii wewnątrz organizacji. Dokument stanowi mapę drogową dla działalności kół łowieckich, OHZ oraz organów Zrzeszenia szczebla okręgowego i krajowego.
Strategia adresowana jest do myśliwych, ale również do innych osób i podmiotów zaangażowanych w ochronę przyrody. Ważnym elementem realizowanych działań będzie ochotniczy udział członków PZŁ na rzecz wzmocnienia systemu bezpieczeństwa państwa oraz ochrony ludności. Strategia pełni funkcję wspierania zarządzania organizacją i realizacji jej zadań, jak również edukuje i informuje o szerokim zakresie działań wykonywanych przez myśliwych na rzecz przyrody i lokalnych społeczności.
Ochrona ludności – to bardzo szeroki termin, obejmujący z jednej strony działania administracji publicznej (rządowej i samorządowej) jak i działania indywidualne, zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia i życia oraz mienia, a także utrzymania sprzyjających warunków środowiskowych do ich przeżycia, pomocy socjalnej i psychologicznej poszkodowanym, osłony prawnej oraz ich przygotowania edukacyjnego i sprawnościowego do radzenia sobie w czasie katastrof, klęsk żywiołowych i konfliktów zbrojnych oraz bezpośrednio po nich.
Bezpośrednio ochroną ludności w Polsce zajmują się w pierwszej kolejności państwowe służby ratownicze (zawodowe i ochotnicze straże pożarne, państwowe ratownictwo medyczne, chemiczne, techniczne morskie, radiacyjne), organizacje ratownicze o charakterze społecznym, oraz komercyjne firmy ratownicze. Ochrona ludności leży także w zakresie obowiązków obrony cywilnej, która prowadzi zarówno działania ratownicze, jak i długofalowe (np. opracowanie planów obrony cywilnej). W dalszej kolejności ochroną ludności zajmują się służby ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, jak policja, straże gminne, oraz prywatne agencje ochrony. Jeżeli instytucje te nie są w stanie sprostać sytuacji kryzysowej, działania z zakresu ochrony ludności wykonuje wojsko.
Ochrona ludności dzieli się na ochronę zbiorową oraz indywidualną. Na poziomie zbiorowym prowadzona jest przez instytucje i przejawia się działaniami takimi, jak ewakuacja, tworzenie miejsc schronienia, wykrywanie zagrożeń i alarmowanie o nich. Na poziomie indywidualnym dokonuje się ona przez działania obywateli, jak:
Polski Związek Łowiecki obok innych, został wpisany jak podmiot ochrony ludności do projektu ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej. W aspekcie wsparcia lokalnych społeczności „Strategia zrównoważonego łowiectwa w Polsce do roku 2030…” usankcjonowała udział członków PZŁ w działaniach na rzecz ochrony ludności. Ostrzeganie o zagrożeniach, poszukiwanie osób zaginionych i zwalczaniu pożarów w lasach stanowią istotny wkład myśliwych do systemu bezpieczeństwa Państwa. Wymiarem społecznym przyjętej „Strategii” jest budowanie pozytywnego wizerunku Zrzeszenia pod hasłem „Służyć przyrodzie i społeczeństwu”.
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz opisów (w całości lub w części) BEZ ZGODY właściciela i administratora strony. Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.