Podnosić jak największą ilość postrzałków każdego gatunku zwierzyny grubej, co wynika z moralności myśliwego i etyki .
Prezentacja pracy psów szukających i dochodzących postrzałki i podkreślanie niezbędnej roli kynologii myśliwskiej w łowiectwie.
Wsparcie myśliwych i prezentacja wyników pracy psów myśliwskich w okręgu.
Posiadanie grupy osób wyszkolonych w pogotowiu postrzałkowym z dobrymi psami pracującymi na tropie, celem popularyzacji kynologii myśliwskiej oraz prowadzenie etycznego pozyskiwania zwierzyny w każdym przypadku.
Pogotowie postrzałkowe pomaga, co nie oznacza, że wyręcza. Obowiązkiem każdego myśliwego po zaangażowaniu pogotowia jest udzielenie rzetelnej informacji na temat postrzałka, wskazanie miejsca, daty, godziny, zachowania zwierza po strzale i udział strzelca do końca w dochodzeniu postrzałka z członkiem pogotowia! (chyba że dogadali się inaczej)
“Dobrą praktyką” jest zwrot kosztów paliwa dla osoby szukającej z psem przez strzelającego – koleżeństwo.
Prosimy z należytym szacunkiem traktować kolegę oraz psa, naszą rolą i celem nadrzędnym jest odnalezienie postrzałka.
Strzał łaski oddaje zawsze przewodnik psa! (chyba że dogadali się inaczej z myśliwym).
Rola pogotowia postrzałkowego kończy się w momencie odnalezienia sztuki lub dostarczenia informacji kończącej pracę psa i przewodnika, nie mamy obowiązku patroszyć, wyciągać zwierza z lasu itp.
Nadrzędną zasadą jest szukanie w dzień, chyba że członek pogotowia wyraża zgodę na przyjazd w nocy.
“Dobrą praktyką” jest zwrot kosztów szycia psa w wyniku wypadku – ponosi je myśliwy, któremu szukamy postrzałka lub Koło, jeżeli ma taki gest – koleżeństwo.
O pracy na ścieżce, ilości ludzi w trakcie dochodzenia postrzałka zawsze decyduje członek pogotowia.
Nie praktykuje się sytuacji, w których po ścieżce przeszło dużo ludzi, psów, wszystkie ślady są zatarte i dzwonimy po pogotowie w myśl “a niech jeszcze sprawdzą, żeby nie gadali”. Każdemu z nas powinno zależeć na podniesieniu sztuki, należy zadbać o prawidła wykonywania polowań i etykę przy sprawdzaniu zestrzału.
Zachować wstrzemięźliwość – nie rozmawiamy o jakości strzału, o płci, wadze i trofeum podniesionej sztuki – “celem nadrzędnym jest „podnieść sztukę”, a nie filozofować”.
Ustalamy fakty, wydarzenia oraz skład osób, którzy pójdą z nami na ścieżkę zanim rozpoczniemy pracę – należy być stanowczym i konsekwentnym.
Należy bezwzględnie zadbać o formalności prawne tj. odstrzał i wpis w rejestr wyjść – przed rozpoczęciem pracy.
Nie szukamy po zmroku, chyba że na własne ryzyko.
Strzał Łaski zawsze wykonuje przewodnik psa (chyba że ustalamy to inaczej – ale zawsze to ustalamy!)
Mamy ze sobą apteczkę i środki opatrunkowe dla siebie i psa w razie nieszczęśliwego wypadku.
Pracę w pogotowiu świadczymy według zasad umowy pomiędzy Przewodnikiem psa a myśliwym. Dobrą praktyką jest zwrot kosztów poniesionych przez Przewodnika psa w celu wykonania zadania jak np. zwrot kosztów dojazdu.
Nasza rola kończy się w momencie odnalezienia sztuki, nie mamy obowiązku patroszyć, transportować tuszy – informujemy myśliwego lub łowczego koła, jeśli Koło było stroną zlecającą, i wskazujemy miejsce odnalezienia postrzałka.
